Símadrama í sveitinni
Fórum í smá göngutúr í dag, röltum hring frá bústað og byrjuðum á dálitlu brölti meðfram lækjarfarvegi. Ágæt ganga í mildu veðri og fallegum haustlitum.
Þegar við komum til baka í bústað fann ég ekki símann minn. Hafði hrasað á þúfum a.m.k. tvisvar í göngunni og síminn hafði hrokkið úr úlpuvasanum sem ekki er hægt að loka útaf biluðum rennilás.
Nú var illt í efni, find my device hjá Google gat tengst símanum en ekki sent staðsetningu, ég vissi að síminn var tengdur símkerfi en ekki ofan í læk. Við röltum því út að leita, gengum sömu leið og Gyða hringdi í númerið mitt án afláts.
Til að gera langa sögu stutta fannst síminn þar sem ég hafði hrasað fyrst, lá á þúfu eins og ekkert hefði gerst, í góðu formi þó það hefði rignt dálítið á hann.
Ég var afskaplega feginn að finna símann, það hefði verið bölvað vesen og bömmer að þurfa að endurnýja.