Við höfum þjálfarateymi, hóp fólks sem hefur það hlutverk að skipuleggja markmiðið og hvernig liðið á að spila. Þetta teymi hefur undirbúið sig lengi, hefur menntun og reynslu, sækir aðstoð færustu sérfræðinga hverju sinni og leggur upp leikplan sem það telur henta liðinu á móti næsta andstæðing.

Auðvitað er það þannig í öllum liðum að einstaklingar í liðinu og ekki síður stuðningsmenn á hliðarlínunni geta haft skoðanir á leikaðferðum. Það er eðlilegt. Það er líka alveg sjálfsagt að ræða sína á milli eða við þjálfarateymið og koma skoðunum á framfæri. Stundum er hlustað, stundum ekki. Góðir stjórnendur reyna þó alltaf að útskýra ákvarðanir sínar. Allir geta haft rétt fyrir sér þó leikmaður hafi aðra skoðun en þjálfarinn!

Þegar leikurinn er kominn í gang er mikilvægt að þjálfarinn og hans lið séu á tánum, aðlagi leikskipulagið að andstæðingnum og stöðunni hverju sinni.

Það er ekkert endilega mjög gagnlegt ef þeir sem vilja nota aðra taktík hafa mjög hátt í miðjum leik og eru sífellt að kvarta. Það getur meira að segja verið truflandi, sérstaklega ef margir leikmenn taka meira mark á stjórunum í liðinu og stúkunni en þeim í varamannaskýlinu. Það er heldur ekkert rosalega gagnlegt að vera sífellt að tuða um að stjórinn hafi sagt hitt eða þetta á æfingu um daginn ef hann er búinn að útskýra mál sitt betur eða jafnvel breyta um leikskipulag síðan. Það má nefnilega breyta, uppfæra, læra og skilja betur.

Ef liðið er að skíttapa og stjórarnir virðast ekki hafa neina hugmynd um hvað skal gera er um að gera að tjá sig, en þegar liðið stendur sig vel er ágætt að geyma skoðanir sínar með sjálfum sér. Hvað þá ef maður er löngu búinn að spá því að staðan í hálfleik verði 10-0 fyrir hitt liðið en það er rættist ekki.

Er einhver að banna fólki að hafa skoðanir? Auðvitað ekki. Hver veit, einn dag fær þetta fólk kannski líka að stjórna liði!