Það er merkilegt að verða vitni að því enn og aftur að ofbeldisfólkið fær að halda forréttindum sínum á Íslandi með hótunum, látum, drullumalli og hæfilegum þrýstingi. Það þarf ekki að sætta sig við að sitja við sama borð og aðrir eða jafnvel bara örlítið lægra en áður - en samt í miklu betri stöðu en aðrir.

Dálítið viðbjóðslegt en um leið merkilegt. Svo finnst einhverjum skrítið að allt fari til fjandans af og til.