Í lok síðasta árs ræddi ég við blaðamann út af grein sem hann var að vinna að. Mér gekk vægast sagt illa að koma sjónarmiðum mínum á framfæri, hann hefði takmarkaðan áhuga á þeim, var löngu búinn að finna söguna sem hann vildi segja.

Að fundi loknum, þegar við vorum að ganga út, barst talið að prófessor við Háskóla Íslands. Prófessorinn var ein aðalpersónan í málinu og hafði meðal annars gerst sekur um rangfærslur. Ég reyndi að benda blaðamanninum á að þær skiptu miklu máli í atburðarrásinni, voru algjört lykilatriði. Blaðamaðurinn, sem hefur einu sinni verið kærður til siðanefndar Blaðamannafélags Íslands og verður ekki nefndur á nafn hér, sagði við mig að prófessorinn væri "aumingi".

Þetta sagði hann eftir að hafa rætt við nokkra aðila um málð. Ég var ansi hissa á því að blaðamaðurinn hafði svo sterkar skoðanir á fræðimanninum og nóteraði ummælin því hjá mér að loknum fundi.

Um helgina voru þeir báðir frummælendur á lítilli ráðstefnu, blaðamaðurinn og "auminginn". Hafa eflaust heilsast með virktum, brosað hvor til annars og verið kumpánalegir.

Svona er tilveran stundum merkileg.

• 16.04 14:15, Minni menn