Það græðir enginn á því að geyma aurinn í banka í dag. Það er greiddur fjármagnstekjuskattur af verðbótum. Fjármagnstekjuskattur er ekki jafn einfaldur og sumir halda. Fólk safnar í sjóð til öryggis, svo það eigi skjól ef illa fer, geti lifað þó það missi vinnuna.

Eina leiðin til að minnka bankainnistæður á landinu er að kaupa innfluttar vörur og þjónustu. Ef ég eyði sparnaði mínum í innlendar vörur eða þjónustu endar aurinn að lokum sem bankainnistæður hjá öðrum íslendingum. Hann færist bara til, bankainnistæður minnka ekkert.

Bankainnistæður eru afleiðing þess að viðskiptajöfnuður er jákvæður, við erum ekki að kaupa bíla, utanlandsferðir og þessháttar drasl.

Það er satt að segja fáránlegt að fíflin séu enn að rembast við að gera sökudólga úr þeim sem eiga sparnað en bruðluðu ekki í (g)óðærinu. Sparnaður landsmanna er að brenna upp þrátt fyrir verðbætur. Verðbætur og vextir duga ekki til. Samt er gáfulegt að leggja til hliðar.