Ég gagnrýndi þessa grein "Reis Jesús virkilega frá dauðum?" í athugasemdum þarna neðarlega. Þetta var í lok apríl 2007, og ég orðinn býsna guðfræðileg frjálslyndur (búinn að hafna óskeikulleika biblíunnar o.fl.,), og satt að segja fann ég oft fyrir efa á þessum tíma, og hætti að trúa þarna snemm sumars. Ég get ennþá staðið við sumt af því sem ég skrifaði þarna, (en myndi í dag sleppa allri dramtíkinni, sbr t.d. "ég vissi ekki hvort ég ætti að hlæja eða gráta") og ég gæti gagnrýnt þessa grein mun betur í dag en ég gat þá, því nú veit ég meira. Það eru samt margir fínir punktar í þessari grein, og ég viðurkenndi það meira að segja þarna fyrir tæpum tveimur árum í athugsemdunum.

En þó ég ætli ekki í neina sérstaka ritrýni á þessa grein Barkers (þetta er ekki spjallborð um N.T. fræði), þá verð ég að benda á að Pétursguðspjall var eftir því sem ég best veit alls ekki skrifað milli 85-90. Það var líklega skrifað um árið 170, enda mun dramatískari og íktari frásögn en hjá Jóhannesi sem er talið skrifað rétt fyrir árið 100.

Já, svo vil ég segja að það er þónokkur hópur fólks sem trúir því í alvörunni að Jesús hafi risið upp frá dauðum. Ég var t.d. í mörg ár alveg handviss um það.

Jájá, það er fullt af fólki sem trúir í fullkominni alvöru á upprisuna. Til dæmis trúði höfundur greinarinnar sem Matti vísar á hana árum saman.

Ég held nefnilega að upprisan fylgi ekki með í pakkanum heldur sé grundvallaratriðið. Öll önnur kraftaverk eru umsemjanleg.

Og, jú, ég trúði þessu líka sjálfur einu sinni. Ég man ekki nákvæmlega hvenær ég skipti um skoðun en þegar mér var boðið að fara í fermingarfræðslu hafði ég komist að þeirri niðurstöðu að kristin trú væri ósönn og að ég gæti ekki aðhyllst hana.

Ég var alveg sannfærður um upprisuna, enda var ég búin að upplifa það sem ég hélt að væri kraftur Guðs og nærveru, sem staðfesti hana (hjá hvítasunnumönnum eru það oft fjölbreytilegar trúarlegu upplifanirnar sem gera menn alveg sannfærða).

Margir kristnir trúa því ekki, að ég skuli nú vera trúlaus. Hvítasunnumenn (og svipaðir) hafa sagt við mig á blogginu mínu að þeir trúi því ekki að ég sé trúlaus, að ég eigi enn trú á Jesú, innst í hjarta mínu, að ég eigi að hætta segjast ekki trúa á Jesú, og hætta að þykjast ekki trúa á Jesú. Þetta fólk getur bara ekki ímyndað sér að einhver sem hefur "upplifað Guð" geti í raun efast um hann. Ég hljóti bara að vera í einhverri þrjóskri uppreisn. Þeir geta ekki sett sig inn í hug trúlauss manns, líkt og Matti veit ekki hvernig hugur trúmannsins virkar.

Mjög mikilvægur punktur hjá Sindra. Ef við setjum innrætingu á börnum aðeins til hliðar þá aðhyllast menn venjulega ekki trúarbrögð vegna þess að þeir hafi stúderað einhverja svona rökræðu heldur vegna þess að þeir finna fyrir hinni guðlegu návist.

Blogg Sigurður Þórs Guðjónssonar:

http://nimbus.blog.is/blog/nimbus/entry/851868/