Ég verð stundum dálítið hissa á því hvað ég má lítið skrifa til að vera orðinn versti ofstækismaður í augum þeirra sem ég andmæli. Þó er ég oftast að svara mun verri skotum úr hinni áttinni.

Eftir situr fólk helsært og barmar sér undan "andstyggilegum" orðum mínum, þar sem það versta eru fullyrðingar mínar um að skrifin sem ég gagnrýni séu "merkingarlaust rugl" og jafnvel "dæmigerðar dylgjur". Að sjálfsögðu er engin ástæða til að skoða orðin í því samhengi sem þau eru rituð, ég er jú ofstækismaðurinn.

Það sjá það allir að slík skrif þarf að fela fyrir börnunum.