Bjórflugukenningin beið hnekki í dag, ég er með nokkur bit á báðum fótum. Í gærkvöldi var ég nefnilega berfættur í sandölunum við kvöldmatarborðið. Ástæða þess að ég hef sloppið við bit hingað til er semsagt ekki sú að ég er alltaf að drekka bjór heldur sú að ég er alltaf í síðbuxum og sokkum. Fatnaður er besta vörnin gegn sólbruna og mýbiti.

Stebbi, Margrét og Nathan fóru heim í dag. Ásmundur og Gunna skutluðu þeim á flugvöllinn í Písa þar sem vélin þeirra fór í loftið klukkan tvö. Við vorum eftir í húsinu að slaka á, lesa og fórum í laugina seinni partinn. Skelltum í þvottavél þegar við fórum í laugina, en hér er ein sameiginleg þvottavél fyrir allar íbúðir.

Áróra varð frekar snemma úr leik í laugarferðinni, í annað sinn í nokkrum dögum hoppaði hún á vespu sem var að drukkna í lauginni og var stungin, hún flúði inn að horfa á sjónvarpið. Við hin vorum áfram, stelpurnar léku sér en foreldrarnir lásu á bakkanum. Munar miklu að hafa barnalaug þar sem stelpurnar geta dundað sér sjálfar án þess að fullorðinn haldi í þær, við erum þó nálægt og fylgjumst vel með.

Komum inn aftur um fimm, stelpurnar fóru að dunda sér og horfa á teiknimyndir í tölvunni. Sóttum þvottinn okkar seint og síðar meir, komum þá að pari úr öðru húsi sem var að reyna að koma vélinni í gang, Gyða hafði einmitt klikkað á því líka í fyrstu tilraun. Hengdum þvottinn á hengirúmið fyrir framan hús.

Elduðum kjúklingabringur með skinku og parmesan, bárum fram með kúskús, salati og jógúrtsósu. Ég steikti kjúklingabringur, kryddaði með salti og pipar. Gyða setti skinkusneið ofan á hverja bringu og stráði svo parmesan yfir. Þessu var skellt í ofn í 10-12 mínútur. Afskaplega vel heppnað.

Eftir mat svæfðum við stelpurnar og spiluðum Liverpool til miðnættis. Fyrir svefninn náðum ég og tengdafaðir minn að eiga alvega einstaklega leiðinlega og þreytta trúmálaumræðu þar sem hann stanglaðist á því að trúleysi mitt væri trú og fabúleraði svo um það hvað trú væri. Sú skilgreining stenst enga rýni og byggir á mínu hógværa mati á viljandi misskilningi á málstað vantrúaðra. Að hans mati eru þeir einir trúaðir sem ekki eru vissir í sinni trú! A.m.k. skyldi ég hann þannig.

Ég átti ekki auðvelt með að sofna, var mikið að velta fyrir mér afstæðishugtakinu, hvort það sé í raun bara takmörkun á tungumálinu sem veldur því að fólk er troða því hugtaki inn í umræðuna. Hugtak eins og fegurð er í raun ekki afstætt heldur er fólk að misskilja hugtakið og yfirfæra eiginleika frá þeim sem skynjar yfir á það sem er skynjað. Málverkið er ekki fagurt heldur finnst þeim sem horfir það vera fagurt. Fegurð er ekki eiginleiki málverksins heldur skynjunar þess sem horfir á málverkið. Málverk verður ekki fagurt þó allir sem horfa á það segi að það sé fallegt því í raun þarf ekki nema einn einstakling til að halda öðru fram svo sú kenning teljist röng. Aftur á móti er alveg hægt að segja að málverk höfði til flestra og svo framvegis, sé jafnvel merkilegt, en allt er þetta vísun til skynjunar. Skynjun er ekki afstæð, hún er bara mismunandi og það er ekkert afstætt við það að fólk hafi mismunandi sýn á hlutina. Þetta er efni í sér pistil.